Nie ma okropniejszej nad Ksantypę baby, bo tłucze Sokratesa dla samej zabawy - ten fragment piosenki studenckiej z przełomu XIX i XX wieku ukazuje, jak długi potrafi być żywot plotki, bowiem od czasów antycznych po dziś dzień imię Ksantypa uchodzi za synonim kłótliwej jędzy, kobiety złej i złośliwej. Ta opinia o żonie słynnego greckiego filozofa przewija się w literaturze niemal wszystkich epok, a jedynym źródłem tego zniesławienia wydaje się historyk grecki Ksenofont. To według niego jeden z adwersarzy Sokratesa w trakcie dysputy określił Ksantypę mianem nieznośnej sekutnicy. W każdym następnym okresie dziejów kultury rozwijano tezę o złośliwej żonie Sokratesa. Michael Weithmann koryguje ten obraz i bada fakty, starając się wydobyć spod wielu warstw mitu rzeczywisty wizerunek Ksantypy. Prezentuje go na tle świata kobiet w zdominowanym przez mężczyzn społeczeństwie demokracji ateńskiej, a także kreśli w znacznej mierze hipotetyczny portret 14-letniego pożycia małżeńskiego Ksantypy i Sokratesa.