Od 1 września 1918 pracował w Departamencie Stanu rządu Rady Regencyjnej, przekształconym w miesiąc później w Ministerstwo Spraw Zagranicznych. Pracował tam jako kierownik referatu niemieckiego, a później referent spraw zachodnich w Departamencie politycznym MSZ. W 1919 był członkiem Komitetu Plebiscytowego, przygotowującego polską akcję plebiscytową na Warmii, Mazurach i Powiślu. Od 1920 był naczelnikiem Wydziału Północnego MSZ, w 1921 objął funkcję wicedyrektora a w 1924 – dyrektora Departamentu Politycznego MSZ. W latach 1923–1924 był pełniącym obowiązki Komisarza Generalnego RP w Wolnym Mieście Gdańsku, następnie Ministrem-Rezydentem przy Lidze Narodów w Genewie. W 1925 został wiceministrem Spraw Zagranicznych; w trzecim gabinecie Wincentego Witosa krótko kierował ministerstwem (10–15 maja 1926). Po przewrocie majowymurlopowany ze służby dyplomatycznej, powrócił do Jurkowa. W 1929 mianowany członkiem polsko-niemieckiej Komisji Mieszanej dla Górnego Śląska (w randze wiceministra). W 1934 przeniesiony w stan spoczynku, został wybrany prezesem Wielkopolskiej Izby Rolniczej (1934–1935), a następnie prezesem Ogólnopolskiego Związku Eksporterów Zboża (1935–1936) i prezesem Związku Izb i Organizacji Rolniczych RP (1935–1937). W listopadzie 1936 został powołany na wiceministra skarbu. W 1938 objął ponadto nadzór nad Departamentem Ceł i Departamentem Podatków i Opłat.