W albumie zawarto dwieście niezwykłych zdjęć jednej z największych polskich rzek. Warta uchwycona w świetle czterech pór roku ukazała swe nieznane oblicze - urokliwej, łagodnej i tajemniczej strażniczki ginącej przyrody. Album Warta to efekt prawie czteroletniej przygody, którą dla Macieja Fiszera stało się podglądanie jednej z najpiękniejszych i największych, a jednocześnie najmniej znanych rzek w Polsce. Chociaż bardziej na miejscu są w tym przypadku inne określenia: wpatrywanie się, przyglądanie, uważne i cierpliwe lustrowanie - stosunek fotografa i tego, co zostało przez niego uchwycone na zdjęciach, ma bowiem charakter podmiotowy. Żadnego tu wykorzystania i chęci dominacji; u Fiszera jak u Goldin: robienie zdjęć jest dotykaniem kogoś/czegoś - formą czułości. Fiszer to obserwator współuczestniczący, ale także realista - realista zafascynowany. On nie patrzy na Wartę jak na przedmiot, chłodnym okiem zdystansowanego obserwatora, który chce ją poznać, by potem odrzeć z tajemnicy i w ten sposób nad nią zapanować. Nie interesuje go władza, raczej stara się być anonimowym cieniem w trzcinach, pośród liści. Wtapia się w tło i z tej perspektywy, nie narzucając swojej obecności oraz nie naruszając integralności tego, co wokół, próbuje przeniknąć fenomen, którym jest rzeka i jej naturalne środowisko. Jest zatem również "realistą jednolitym", by przywołać określenie Rolanda Barthesa - ukazuje świat bez ingerowania weń. Albo mówiąc metaforycznie, jest dysponentem sekretu i jego pierwszym strażnikiem. To tylko z pozoru paradoks.