Choć poszczególne księgi Nowego Testamentu w ich obecnym kształcie liczą już niemal dwadzieścia wieków, to współczesne badania i odkrycia naukowe pozwalają wydobywać całą masę nowych znaczeń tekstu natchnionego, znaczeń, których istnienia dawniej nikt by nie przypuszczał. Stąd tytułowe pytanie: czy w Nowym Testamencie wszystko po staremu? Podtytuł niniejszego opracowania - ,,Konteksty Ewangelii" - wskazuje na jego cel. Jest nim przybliżenie niektórych aspektów religijnego, historycznego, obyczajowego, kulturowego i politycznego środowiska życia i działalności Jezusa, a także środowiska, w jakim kształtowały się dzieła ewangelistów. Bo przecież ,,tekst bez kontekstu jest pretekstem"... ZAPROSZENIE DO LEKTURY,,Tekst bez kontekstu jest pretekstem" - takim powiedzeniem chętnie posługują się literaturoznawcy. W przypadku Pisma Świętego chodzi nie tylko o kontekst literacki. Aby głębiej zrozumieć znaczenie tekstu natchnionego, warto sięgać po jego kontekst kulturowy, religijny, historyczny, społeczny, a nawet polityczny. Każdy z nich rzuca snop światła wydobywający z cienia przesłanie teologiczne i egzystencjalne całych ksiąg biblijnych i poszczególnych ich fragmentów. (...) ARCHANIELSKI TRZEPOT SKRZYDEŁTeologowie o orientacji liberalnej wierzą - nie wiedzą, ale wierzą, gdyż tezy tej nie potrafią naukowo udowodnić - że mowa o aniołach w Biblii to jedynie swoista figura literacka. Gdy autor natchniony nie wiedział, jak przedstawić prawdy pochodzące z objawienia Bożego, po prostu wprowadzał na scenę anioła i wszystko stawało się proste. Pomijając fakt, że niezręcznie byłoby modlić się słowami ,,Figura literacka zwiastowała Pannie Maryi", podkreślić trzeba, że starożytni inaczej widzieli rolę aniołów, niż czynią to liberalni bibliści. Po prostu wierzyli w ich realne istnienie i działanie. Dowodem takich przekonań jest odnaleziona kilka lat temu stela. Kamienna tablica, pochodząca z Jordanii, a odkryta zaledwie kilka lat temu, zawiera osiemdziesiąt siedem linii tekstu pisanego po hebrajsku. Jego treść jest zaskakująca. WŁADZA KLUCZYPo zapowiedzi budowy Kościoła na skale utożsamionej z pierwszym z apostołów, czyli po zapowiedzi prymatu, Jezus udziela Piotrowi władzy kluczy: ,,Tobie dam klucze królestwa niebieskiego: cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie" (Mt 16,19). W Biblii symbolika kluczy odgrywa niebagatelną rolę. Otóż w myśleniu semickim ten, kto otrzyma klucze, jest nie tyle odźwiernym, co raczej administratorem lub zarządcą jakiegoś domu bądź miasta. Temu, komu powierzone zostały klucze, powierzona została także i władza. Metafora związywania i rozwiązywania jest symbolem władzy udzielonej Piotrowi. Zupełna niezwykłość tej władzy polega na tym, iż decyzje podjęte przez Piotra na ziemi będą także przyjmowane w niebie. ks. Mariusz Rosik - wykładowca Papieskiego Wydziału Teologicznego i Uniwersytetu Wrocławskiego. Zajmuje się teologią Nowego Testamentu. Jego zainteresowania oscylują także wokół relacji judaizmu i chrześcijaństwa w czasach narodzin Kościoła. Jest autorem czterdziestu książek i kilkuset artykułów. Jego prace ukazały się w czternastu językach. Należy do redakcji portalu internetowego Orygenes+.