Do końca wierzyła, że jeszcze raz uda jej się uniknąć śmierci. Chciała żyć jak najdłużej, choćby „po to tylko, by oglądać, jak ten świat głupieje”. Susan Sontag, wybitna intelektualistka, pisarka, eseistka i aktywistka. Wiele lat zmagała się z nawrotami choroby nowotworowej, zmarła na białaczkę 28 grudnia 2004 roku. ""Straciliśmy jeden z najświetniejszych, niezależnych umysłów naszej epoki"" – mówiła na wieść o jej śmierci profesor Maria Janion. W morzu śmierci. Wspomnienie syna to opowieść o woli życia, o nadziei i o umieraniu. To wzruszająca i osobista relacja syna Sontag, dziennikarza Davida Rieffa, prawdziwy hołd złożony autorce Choroby jako metafory. Obserwujemy więc jej ostatnią walkę z nowotworem, podziwiamy niezłomną wiarę w medycynę, ale przeżywamy również gorycz chwil zwątpienia. Susan Sontag nie chciała umierać i nie chciała godzić się z faktem, że nie jest kimś wyjątkowym, a jej życie, tak jak życie każdego śmiertelnika, zmierza do nieuchronnego końca. „Zagubiony, pełen sprzeczności, przygnieciony bólem, lecz do bólu szczery Rieff stara się wypłynąć z morza śmierci, do którego zabrała go matka.” „Publishers Weekly” „Szczery, a jednocześnie czuły hołd oddany matce.” „San Francisco Chronicle” „Aby opisać to tak odważnie, a jednocześnie tak wymownie, Rieff musiał być nieodrodnym synem swojej matki.” „The Washington Post” „Susan Sontag była dziko i nieokiełzananie żywotna, a w swoim życiu nie mniej bezkompromisowa niż w swoim pisarstwie. Czuły, wierny i pisany bez ogródek dziennik z czasu jej śmiertelnej choroby unaocznia nam jej ogromną determinację, by żyć - żyć wbrew wszelkiemu prawdopodobieństwu, żyć twórczo mimo wyniszczającej choroby i poddawać się wszelkim, nawet niesprawdzonym metodom leczenia. Książka Rieffa to raport z frontu eksperymentalnej onkologii i poruszający, osobisty zapis radzenia sobie ze śmiercią matki. W morzu śmierci. Wspomnienie syna to odważna, mroczna i piękna książka.