1. Tom VII, zeszyt 3, Przepamiętać - Przychód, 240 s., 1974 r. 2. Tom VII, zeszyt 4, Przychód - Przypowiedzieć, 320 s., 1975 r. 3. Tom VII, zeszyt 5, Przypowiedzieć - Puszcza, 400 s., 1975 r. 4. Tom VIII, zeszyt 5, Smetek - Stać, 400 s., 1980 r. 5. Tom IX, zeszyt 5, Uczynić - Upomionąć, 416 s., 1987 s. Słownik staropolski jest dziełem zbiorowym. Od momentu wystąpienia z inicjatywą opracowania słownika historycznego języka polskiego do wydania drukiem 1. zeszytu SStp upłynęło 80 lat (tyle czasu zajęło opracowywanie koncepcji słownika i sposobu zbierania materiału, kwerenda źródeł i początkowa ekscerpcja materiału oraz wstępne prace redakcyjne), a do wydania ostatniego zeszytu – prawie 130 lat. Lata pracy nad SStp znaczone są nazwiskami wybitnych językoznawców: Jana Baudouina de Courtenay (1845–1929), Lucjana Malinowskiego (1839–1898), Jana Łosia (1860–1928), Kazimierza Nitscha (1874–1958), Henryka Oesterreichera (1892–1942), Stanisława Urbańczyka (1909–2001), por. szczegółowe informacje w rubryce „Inne”. SStp opracowywany był w Pracowni Słownika Staropolskiego (od 1973 – Pracownia Języka Staropolskiego) przez zespół liczący w przeciągu prawie 50 lat jego wydawania łącznie 31 osób. Kierownikiem tego zespołu, którego członkowie mieli jednakowy status, był redaktor naczelny prof. S. Urbańczyk. Nie można pominąć zasług doradców naukowych odpowiedzialnych za łacińskie definicje oraz konsultujących hasła z dziedziny historii gospodarczej czy prawa. W każdym tomie podany jest skład zespołu biorącego udział w jego opracowaniu. Po wydaniu ostatniego zeszytu (76) SStp opracowano Opis źródeł Słownika staropolskiego (ok. 1450 pozycji),który ukazał się w 2005 r. pod redakcją W. Twardzika we współpracy z E. Deptuchową i L. Szelachowską-Winiarzową, a w 2007 r. wydane zostały Indeksy do Słownika staropolskiego opracowane przez W. Twardzika i M. Edera. W 2011 r. ukazały się Indeksy do Opisu źródeł Słownika staropolskiego opracowane przez M. Frodymę. Obecnie w Pracowni trwają prace nad suplementem do SStp. SStp był dwukrotnie nagradzany, mianowicie w 1977 r. nagrodą Sekretarza Naukowego PAN za t. I–VII i w 2004 r. po ukończeniu całości słownika nagrodą Prezesa Rady Ministrów, którą otrzymał ówczesny kierownik Pracowni prof. W. Twardzik.