Mistrz Cheng Man Ching (1901-1975) jest jednym z najbardziej znanych na świecie popularyzatorów tai-chi. Sam zaczął w młodości praktykę z powodów zdrowotnych. Około siedmiu lat studiował u jednego z najsłynniejszych mistrzów w historii tai-chi, profesora Yang Cheng-fu, z trzeciej generacji mistrzów tai-chi rodziny Yang, twórcy klasycznej, długiej formy stylu Yang. Uprawiając tai-chi pod okiem słynnego mistrza, Cheng Man Ching wyleczył się z zaawansowanego stadium gruźlicy. Stan jego zdrowia był wtedy tak poważny, że lekarze dawali dwudziestoletniemu wówczas Man Chingowi zaledwie pół roku życia. Cheng Man Ching był postacią niezwykle barwną, o szerokich zainteresowaniach. Artysta malarz, kaligraf i poeta, zajmował się również praktycznie chińską medycyną i przez pewien czas reprezentował środowiska medyczne w parlamencie Republiki Tajwanu. Jego marzeniem było udostępnienie tai-chi jak największej rzeszy ludzi, żeby wszyscy mogli czerpać korzyści z uprawiania tej sztuki. W tym celu pod koniec lat czterdziestych XX wieku napisał tę książkę. W trzynastu rozprawach wyjaśnia tutaj zasady tai-chi przekazane mu przez mistrza Yang Cheng-fu i metody pracy z nimi, dodaje własne komentarze i dzieli się doświadczeniami. Książka stała się klasyczną pozycją wśród praktyków tai-chi na Tajwanie i w kręgu kultury zachodniej.