Trzy zorze dziewicze, to uznany za najwybitniejszy tom esejów 1968 roku, nagrodzony na Ogólnopolskim Festiwalu Poezji w Łodzi w 1969 roku, oparty na bogatym, mało znanym, materiale etnograficznym, poświęcony są poszukiwaniom archetypów twórczości ludowej. Sam Autor tak pisał o nich: „Nieprzypadkowo książkę tę otwiera szkic o ludowości Cypriana Norwida. Norwidowski „wygłos-pierwszy” wysunął się jako motto naczelne niniejszych szkiców, motto skupiające najważniejsze zagadnienia — sprawy źródeł prapoezji i związanej z nią symboliki prastarych kultów i mitów (...) Mam nadzieję, że ta książka pozwoli czytelnikowi na porównawcze spojrzenie wstecz, ku zjawiskom zanikającej pierwotności, której relikty długo jeszcze będą oddziaływać na życie i myśli współczesnego człowieka".