Eugeniusz Paukszta był niezwykle płodnym pisarzem, wydał wiele książek, w tym: powieści współczesne i historyczne, tomy opowiadań oraz powieści dla młodzieży. Był publicystą i aktywnym działaczem społecznym.  Po II wojnie światowej kierował Wydziałem Zaludnienia i Ekonomiki Ziem Odzyskanych w Zarządzie Głównym Polskiego Związku Zachodniego. W jego działalności społecznej i pisarskiej uderza szczególne zafascynowanie sprawami północnych i zachodnich obszarów Polski. Poświęcił im całą swoją pasję społecznikowską i talent twórczy, co zjednało mu miano "Piewcy Nadodrza". Pisał powieści i opowiadania na temat historii tych ziem ("Czarownica z Zielonej Góry", Iskry, 1957) i ich współczesności ("Trud ziemi nowej", Księgarnia Ziem Zachodnich, 1948; "Lody pękają", PIW, 1955; "Wszystkie barwy codzienności", Wydawnictwo Poznańskie, 1961 i wiele innych). Urzekała go dynamika i poezja tego czasu, rodzenia się nowego życia, niezwykłość losów ludzkich wielkiego przełomu historycznego tych regionów ojczyzny. Był wielokrotnie nagradzany za wprowadzenie w oryginalnym kształcie artystycznym tematu zachodnich ziem polskich do literatury. Otrzymał: Nagrodę Literacką Ziemi Lubuskiej (1957), Nagrodę Literacką Nadodrza (1964), oraz liczne odznaczenia za zasługi dla Ziemi Lubuskiej, Warmii i Mazur oraz Wybrzeża.