Sławomir Kalembka Studia ukończył na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w 1958. Stopień doktora uzyskał w 1964, a doktora habilitowanego 1976. W 1988 otrzymał tytuł profesora nauk historycznych. Związany przez dużą część pracy z Instytutem Historii i Archiwistyki UMK. Pełnił funkcję kierownika zakładu Bibliologii i Informacji Naukowej. Był także pierwszym kierownikiem Instytutu Stosunków Międzynarodowych UMK, członkiem Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego oraz członkiem Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów Naukowych. W latach 1998–2001 prowadził prace naukowo–badawcze nad tematem Historia Wielkiej Emigracji 1831-1863, a w latach 1995–1997 Polska myśl polityczna doby romantyzmu (1820-1870). Pełnił też funkcję kierownika Katedry Historii Nauki na Wydziale Nauk Historycznych, jak również kierownika Katedry Historii Dyplomacji na Wydziale Politologii i Studiów Międzynarodowych. W 1981 został dyrektorem Instytutu Historii oraz prorektorem UMK, z którego to stanowiska usunięty został w 1982 przez władze. W latach 1990–1993 pełnił funkcję rektora Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. W latach 90. pełnił funkcję prezesa Toruńskiego Oddziału Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”. Opracowywał programy wykładów, dobierał prelegentów i finansował ich wyjazdy na sesje plenarne Polskiego Uniwersytetu Ludowego w Mińsku[1]. Był członkiem Polskiej Akademii Umiejętności. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski w 2001. Zmarł 12 października 2009, pochowany został dziewięć dni później na cmentarzu św. Jerzego w Toruniu.