Wybór, przedmowa i komentarze: Elżbieta Grabska i Maria Poprzęcka. W opracowaniu mającym zilustrować rozwój myśli o sztuce w XVIII i XIX w. dokonanie wyboru tekstów — podstawowy problem wszystkich antologii — przysparza szczególnie wiele trudności i wahań. Wiek XVIII przyniósł bowiem nie tylko narodziny nowych gatunków piśmiennictwa o sztuce, takich jak krytyka artystyczna, esej czy naukowa historia sztuki. Wraz z zasadniczymi przemianami samej sztuki zmieniały się wówczas nie tylko formy, ale i ogólny charakter towarzyszącej jej teoretycznej refleksji. Coraz częściej pisano i mówiono o sztuce w sposób nie skrępowany rygorami szkoły, doktryny czy przyjętymi formami teoretycznej wypowiedzi, która dawny kształt traktatu najdłużej zachowała w teorii architektonicznej. Piszący o sztuce opowiadali się coraz chętniej po stronie sztuki nieoficjalnej i antyakademickiej znajdując sobie nowe kręgi odbiorców i nowych pośredników w prasie codziennej i specjalistycznych periodykach. (ze wstępu)