Książka Tenisowy atlas ćwiczeń predstawia wybór i zasady stosowania ćwiczeń w tenisie kształtujących takie elementy jak Koordynacja ruchowa, Gibkość i stretching, Szybkość i siła, umiejętności techniczne i techniczno-taktyczne w grze pojedynczej i podwójnej.
Coraz wyższe i bardziej złożone wymagania specjalistyczne pokonywane przez kolejne generacje młodych tenisistów na drodze do mistrzostwa sportowego są efektem wszechstronnego przygotowania oraz pełniejszego wykorzystania możliwości każdego zawodnika. Właśnie trenerskie umiejętności dotyczące identyfikacji tych cech odgrywają w procesie wieloletnie go nauczania, treningu i systemie współzawodnictwa, szczególną rolę prognostyczną.
W pracy z dziećmi i młodzieżą spotykamy się najczęściej z jednostkami o bardzo zróżnicowanym poziomie potencjału motorycznego, różnych właściwościach charakteryzujących dokładność i szybkość uczenia się różnej wrażliwości na stosowane przez nas bodźce treningowe, motywację do systematycznego udziału w zajęciach, stałość zainteresowań tenisem itp. Jest to zjawisko naturalne, ale z licznych doświadczeń wiadomo że niezbędna jest w tym względzie duża ostrożność, bowiem zestawienie różnych cech i właściwości istotnych dla początkujących różni się znacz nie od zestawu cech mistrzostwa sportowego zawodników dojrzałych. TL warto przypomnieć pogląd amerykańskich autorów poradnika dla trenerów: „Jeżeli szkolicie młodych zawodników, to dobrze pamiętajcie, że wczesne dobre wyniki w zawodach niekoniecznie muszą być zapowiedzią przyszłych sukcesów. I przeciwnie - wczesne kłopoty w uczeniu się stanowią zawodny wskaźnik możliwości dziecka" [8].
Dwa szczególnie charakterystyczne zjawiska obserwuje się we współczesnym tenisie, a mianowicie zwycięstwa coraz młodszych zawodniczek i zawodników oraz jednoczesne „skracanie" się stażu treningowego i zawodniczego, poprzedzających uzyskiwanie najwyższego poziomu sportowego, mierzonego zwycięstwami w najbardziej prestiżowych turniejach oraz miejscami na listach rankingowych. Można sądzić, że jest to wynikiem:
• wcześniejszego rozpoczynania zajęć ukierunkowanych do specjalizacji już w wieku 5-6 lat,
• wprowadzanie dużych i coraz bardziej zwiększających się obciążeń treningowych szczególnie w zakresie zajęć o charakterze ukierunkowanym i specjalnym (prowadzących nierzadko do przeciążeń aparatu ruchu i kontuzji.