Tom I: 1955 r. - 493 str.

Tom II: 1959 r. - 494 str.

Wilhelm Rotkiewicz (ur. 27 lipca 1906 w Dokszycach na Litwie, zm. 3 grudnia 1983 w Warszawie) – polski inżynier, konstruktor radiowego sprzętu odbiorczego.

Studiował na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej (ukończył studia w 1929). Jeszcze przed 1939 realizował pierwsze prace konstrukcyjne w dziedzinie sprzętu radiowego (m.in. popularny, dwuzakresowy odbiornik detektorowy Detefon oraz przystosowany do współpracy z nim wzmacniacz z głośnikiem Amplifon). W czasie wojny brał udział w walkach partyzanckich w Jugosławii (jako inżynier łączności).

Od 1945 pracował przy tworzeniu Państwowej Fabryki Odbiorników Radiowych w Dzierżoniowie (późniejsza DIORA), do 1947 pełnił funkcję naczelnego dyrektora. Uruchomił produkcję pierwszych odbiorników typu AGA (na licencji szwedzkiej). W kolejnych latach kierował Centralnym Laboratorium Konstrukcyjnym. Najbardziej znaną konstrukcją Rotkiewicza z tych lat był uniwersalny odbiornik superheterodynowy Pionier.

W 1948 podjął pracę na Politechnice Wrocławskiej, gdzie kierował Katedrą Techniki Odbiorczej na Wydziale Łączności. W 1954 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, w 1962 - profesora zwyczajnego. W latach 1964-1976 związany z Politechniką Warszawską, prowadził badania w dziedzinie radiotechniki, techniki odbioru radiowego, miernictwa radiotechnicznego. Był jednocześnie m.in. doradcą technicznym w Warszawskich Zakładach Telewizyjnych i Zakładach Radiowych im. Marcina Kasprzaka (ZRK) i przewodniczącym Komisji Ekspertów ds. Oceny Jakości Odbiorników Radiofonicznych i Telewizyjnych przy Biurze Znaku Jakości.