Teatr dworski – prywatne sceny teatralne, rozwijające się w XVI-XIX stuleciu na dworze królewskim i dworach magnackich. Miały zapewniać rozrywkę i budować prestiż właściciela teatru. Terminem tym określamy zarówno teatry powstające w rezydencjach magnatów, szlachty, jak i zespoły théâtre de société występujące w salonach Warszawy. W XVIII wieku wzorem dla nich stał się francuski Théâtre des Petits Cabinets madame de Pompadour, gdzie obok amatorów mogli występować artyści zawodowi[1]. Do tej grupy placówek należy zaliczyć także, tzw. teatr poddańczy[1]. W tym okresie powstawały także awangardowe teatry des petits comédiens, które oprócz pantomimy prezentowały dramaty i opery. W nurcie tych zmian poczęto zakładać w dworach magnackich i szlacheckich, szkoły aktorskie, baletowe, a nawet muzyczne dla dzieci oficjalistów i poddanych chłopów. Dzięki temu wiek XVIII wzbogacił teatr polski o wielu zdolnych artystów.