Fotografia tatrzańska liczy sobie już blisko 150 lat. Najstarsze fotografie, wykonane w archaicznych już dzisiaj technikach przedstawiają góry i Zakopane. Bardzo szybko Tatry stały się przedmiotem fascynacji licznych fotografów artystów i amatorów, a efektem tego są wspaniałe przykłady zdjęć gór, mieszkających w nich ludzi i zakopiańskiej architektury. Zdjęcia te, dotąd niepublikowane, złożyły się na album „Tatry Fotografie Tatr i Zakopanego 1859-1914”, ukazujący zapisany na kliszy obraz gór sprzed wielu lat.

Poszczególne rozdziały zawierają najstarsze ujęcia Tatr, panoramy górskie, widoki Zakopanego, wówczas stacji klimatycznej, portrety górali, w tym słynnych osobowości jak Sabały czy Klemensa Bachledy, pierwsze wysokogórskie wyprawy, początki narciarstwa, wreszcie styl zakopiański i artystyczne, niepowtarzalne zdjęcia wykonane przez Witkacego. Uzupełnieniem zdjęć są cytaty związane z Tatrami i Zakopanem.

Wprowadzeniem do tego niezwykłego zbioru są trzy teksty – słowo wstępne Teresy Jabłońskiej, która pełni funkcję dyrektora Muzeum Tatrzańskiego, tekst „Czas znieruchomiały” Anny Liscar i Stefana Okołowicza, prezentujący najstarsze dzieje fotografii tatrzańskiej oraz artykuł profesora Kolbuszewskiego o roli Tatr w polskiej literaturze i kulturze.