Celem książki jest próba przybliżenia i zrozumienia twórczości Tadeusza Kantora, a nie jej interpretacja, klasyfikacja lub popularyzacja. Służy temu przede wszystkim obszerny wybór przekazów dotyczących tej twórczości: dokumentów, oryginalnych tekstów artysty, zapisów, reprodukcji, co zresztą automatycznie powinno sprzyjać jej popularyzacji. Jest oczywiste, że każda próba zrozumienia jakiegoś zjawiska, a także każda forma jego przedstawienia jest równoznaczna z jakąś interpretacją. Nie przyjmuje się tu jednak świadomie żadnego „korzystnego", ścisłego założenia metodologicznego i, w miarę możliwości, żadnej „zewnętrznej" pozycji badawczej, naukowej, historycznej czy ideologicznej. Nie jest to równoznaczne z irracjonalnym ujęciem zjawiska „od wewnątrz", jak również - z przyjęciem jakiejś nadrzędnej, idealnej i pewnej pozycji czy definicji sztuki. Odniesieniem jest tylko „podejrzany" status i „niejasne" pojęcie sztuki współczesnej; niejasne i chwiejne, lecz wsparte na bardzo konkretnych realiach, postawach i procesach artystycznych.