Wspaniałe dzieło jednego z najwybitniejszych historyków rzymskich. Opowiada ono o czasach rządów dynastii julijsko-klaudyjskiej i Flawiuszów, a więc czasów które Tacyt znał nie tylko z książek, ale wspomnień ludzi żyjących w jego czasach. Wartość historyczna dzieł Tacyta jest bardzo wysoka; autor znał i potrafił przeprowadzić krytykę źródeł, czym różnił się od żyjącego w jego czasach i piszącego o podobnych tematach Swetoniusza. Dzieła Tacyta są pisane żywym i spójnym językiem który jest przyjemny w odbiorze nawet dziś, szkoda jedynie, że autor ten skupił się niemal wyłącznie na sprawach dworskich rzadko opuszczając w swej historii mury wiecznego miasta. Publius (albo Gaius – imię niepewne) Cornelius Tacitus, czyli Tacyt (około 55–120) – jeden z najznakomitszych historyków rzymskich. Pochodził zapewne z arystokracji prowincjonalnej i urodził się prawdopodobnie w Galii. Retoryki uczył się u Kwintyliana. Przyjaźnił się z najwybitniejszymi przedstawicielami kultury swej epoki, zwłaszcza z Pliniuszem Młodszym.