Sztuka wojenna jest fundamentem działania sił zbrojnych. Zależnie od rodzaju wojsk i środowiska ich działania jest rozwijana poprzez prowadzone badania i nabywaną praktykę. Zasadniczym elementem sztuki wojennej jest sztuka operacyjna, stosowana i doskonalona przez lata. Jednym z jej rodzajów jest sztuka operacyjna marynarki wojennej (morska sztuka operacyjna). Stanowi ona element wykonawczy systemu, w którym założenia teoretyczne opisuje nauka wojenna, a połączona z doświadczeniami, tworzy sztukę wojenną. Morska sztuka operacyjna warunkuje sprawność działania marynarki wojennej i jej zdolność do realizacji zadań. Niniejsza książka stanowi próbę opisania fragmentu historii polskich sił morskich w czasie istnienia Układu Warszawskiego. Należy zauważyć, że współcześnie nie funkcjonuje w Polsce nauka wojenna, a dotychczasowe jej osiągnięcia wynikają głównie z zawarcia sojuszów. W książce zostały opisane wybrane, faktycznie przeprowadzone ćwiczenia marynarki wojennej, wykonane w ramach szkolenia operacyjnego w latach 1955–1990. Autor przedstawił również obowiązującą w tym czasie teorię morskiej sztuki operacyjnej.