Prezentowana książka to zbiór artykułów, traktujących o sytuacji sztuki i estetyki w dobie postmodernizmu. Część I zatytułowana Strategie sztuki współczesnej zawiera cztery artykuły. W pierwszym z nich Jan Stanisław Wojciechowski omawia poszczególne strategie sztuki współczesnej oraz próbuje je odnaleźć w polskiej praktyce artystycznej. W następnym artykule Grzegorz Sztabióski przedstawia konfrontację dawnego eklektyzmu z radykalnym eklektyzmem postmodernistycznym. Ewa Rewers w pracy Spójność i rozproszenie: Słownik rozważa przyczyny powstawania tekstów literackich i filozoficznych mających strukturę słownika. Ostatnim artykułem zamieszczonym w części I jest tekst Barbary Szczepańskiej-Pabiszczak Postmodernistyczne oblicze tak zwanych interpretacji naturalnych w sztuce. Czytamy w nim: „Wobec stanu «nadmiarowości» kultury podmiot percepcji postmodernistycznego dzieła sztuki (...) musi opanować umiejętność «czytania świata», powinien respektować to, «że realność przedmiotów zrelatywizowana jest do językowej gry, do powszechnych schematów percepcji i do praktycznych potrzeb, które kształtują nasz sposób organizowania świata (..)»” (s. 40). Część II, Sztuka i media, zawiera trzy artykuły. Pierwszy, autorstwa Anny Jamroziakowej, traktuje o zmianie stosunku obrazu i rzeczywistości, o zatarciu granicy między realnością nierzeczywistą a doświadczaną rzeczywistością, w przysługującej jej realności W następnym artykule Maria Gołębiewska zwraca uwagę na „telewizję jako pewien fakt społeczny, tekst wpisany w kontekst kulturowy, który można badać przy pomocy poststrukturalistycznych metod dekonstrukcjonizmu” (s. 64). W trzecim artykule Anna Zeidler-Janiszewska przedstawia Lyotardowską koncepcję eksperymentowania.