Stanisław Józef Leonard Szober (ur. 6 listopada 1879 w Warszawie, zm. 29 sierpnia 1938 w tamże) – polski językoznawca i pedagog, leksykograf. W 1898 zdał maturę. Studia ukończył w 1903. Od 1903 pracował jako nauczyciel w szkołach Warszawy (np. gimnazjum im. Stanisława Staszica, seminarium im. Stanisława Konarskiego). W 1909 uzyskał tytuł naukowy odpowiadający habilitacji na uniwersytecie w Moskwie. Jako ochotnik służył w pułku artylerii polowej. Był pracownikiem Komisji Słownikowej Tymczasowej Rady Stanu. Od 1919 do 1929 był profesorem Uniwersytetu Warszawskiego wykładając język polski. W 1929 został kierownikiem Katedry Językoznawstwa Indoeuropejskiego. Należał do Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Był prezesem Towarzystwa Krzewienia Poprawności i Kultury Języka. Współpracował z Towarzystwem Popierania Polskiej Twórczości Literackiej. W 1938 został członkiem Polskiej Akademii Umiejętności. Autor "Słownika ortoepicznego" (1937), w późniejszych wydaniach (pod redakcją Witolda Doroszewskiego) pod nazwą "Słownik poprawnej polszczyzny" (1958). Zmarł 29 sierpnia 1938. Został pochowany 1 września 1938 na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. Pogrzeb prowadził ks. prof. Jan Stawarczyk