W książce podano w sposób wyczerpujący wszystkie wiadomości o szlifowaniu, narzędziach szlifierskich i szlifierkach. Poruszono ponadto warunki szlifowania (szybkości skrawania przy szlifowaniu, głębokości skrawania i dosuwy, posuwy, dobór odpowiedniej ściernicy), omówiono dobór odpowiedniego chłodziwa i jego ilości. Opisano wszelkiego rodzaju szlifowanie produkcyjne (a więc szlifowanie powierzchni walcowych zewnętrznych i wewnętrznych, stożków, wałów korbowych, płaszczyzn, kół zębatych i gwintów). W książce zamieszczono również wiadomości o dogładzaniu (docieraniu, osełkowaniu), błędach szlifowania i sposobach ich uniknięcia oraz o bezpieczeństwie pracy przy szlifowaniu metali. Książka jest przeznaczona dla mistrzów i techników technologów zatrudnionych w warsztatach obróbki skrawaniem PRZEDMOWA Szlifowanie należy zaliczyć do najtrudniejszych rodzajów obróbki. Wymaga ono zarówno umiejętności praktycznych jak i wyjaśnień teoretycznych. Dlatego też nie można osiągać dobrych wyników przy szlifowaniu używając tylko tabel, podających różne parametry wpływające na proces szlifowania. Nie można też za pomocą stałych recept uzyskiwać w każdym wypadku najlepszych wyników. Żadne tabele i recepty nie mogą zastąpić prawidłowego rozumowania, które powinien opanować każdy dobry szlifierz. Aby ułatwić nabycie umiejętności takiego rozumowania podane są w książce przykłady szlifowania, które wskazują jaki powinien być proces „szlifierskiego rozumowania". Poszczególne, liczne parametry i warunki szlifowania są omawiane z różnych punktów widzenia, wskutek czego są nieraz powtarzane, aby je lepiej naświetlić; taki sposób ujęcia przedmiotu pozwala czytającemu łatwiej i lepiej opanować zasady szlifowania, aby mógł używać tabel i recept tylko jako stan wyjściowy dla własnego rozumowania, które powinno prowadzić do uzyskania najlepszych wyników w obróbce. Stosunkowo obszernie omówiono różne nowe metody u nas jeszcze niedostatecznie rozpowszechnione (np. używanie pyłku diamentowego), które należy w szybkim tempie wprowadzać do naszego przemysłu. Podano również konstrukcje jeszcze stosunkowo rzadko używane, które jednak w najbliższym czasie należy wprowadzić dla zapewnienia koniecznego postępu w zakresie szlifowania. Stosunkowo obszernie omówiono różne sposoby dogładzania jako obróbki ściernej tego rodzaju, który jest nieodzownym warunkiem wysokiej jakości w produkcji maszyn. W książce pozostawiono oznaczenia gładkości powierzchni wg źródeł, z których pochodzą, w celu uniknięcia nieścisłości jakie mogą powstać przy zamianie sposobu oznaczania. Również wielkości podawane w tablicach (pochodzące z różnych źródeł) wykazują czasem różnice spowodowane najczęściej ogólnym sposobem określania rodzaju materiału szlifowanego (jak np żeliwo albo brąz), które w zasadzie mogą mieć odmienne własności mechaniczne i inną szlifowalność. SPIS TREŚCI: Wstęp 1. Istota szlifowania 2. Rodzaje szlifowania. I. Ściernice . 1. Rodzaje materiałów ściernych. 2. Rodzaje spoiwa. 3. Ziarnistość ściernicy 4. Twardość ściernicy. 5. Pomiar twardości ścierniwa i ściernic. 6. Porowatość i struktura ściernic 7. Znakowanie i kształty ściernic . . . 8. Ściernice z pyłkiem diamentowym. 9. Produkcja ściernic. 10. Taśmy ścierne. 11. Zamocowanie ściernic i końcówki wrzecion szlifierek 12. Wyważanie ściernic 13. Transport, kontrola i magazynowanie ściernic . . II. Proces szlifowania. 1. Skrawanie ściernicą 2. Robocza twardość ściernicy. 3. Szybkość skrawania przy szlifowaniu. 4. Posuw wzdłużny 5. Głębokość skrawania i dosuw. 6. Posuw poprzeczny. 7. Gładkość powierzchni szlifowanej. 8. Siła skrawania i moc szlifowania 9. Warunki cieplne przy szlifowaniu oraz ich wpływ na wiechrzniową 10. Trwałość ściernicy i wydajność wiórowa 11. Obciąganie ściernicy III. Chłodzenie przy szlifowaniu. 1. Wiadomości wstępne. 2. Ilość chłodziwa 3. Rodzaje chłodziwa i ich dobór IV. Obrabiarki do szlifowania 1. Zadania konstrukcji szlifierek. 2. Szlifierki do wałków 3. Szlifierki do otworów. 4. Szlifierki do płaszczyzn. . 5. Półautomatyczne i automatyczne szlifierki. 6. Szlifierki i szlifowanie bezkłowe V. Dobór warunków szlifowania- 1. Wybór ściernicy 2. Regulowanie roboczej twardości ściernicy. 3. Wpływ sztywności układu. 4. Dobór kinematycznych warunków szlifowania 5. Szlifowanie szybkościowe VI. Szlifowanie produkcyjne 1. Uwagi ogólne . 2. Szlifowanie zewnętrznych powierzchni walcowych 3. Szlifowanie odsadzeń i wałów korbowych . . . 4. Okulary i ich zastosowanie 5. Szlifowanie stożków i nakiełków 6. Szlifowanie otworów 7. Szlifowanie płaszczyzn. 8. Szlifowanie ząbów kół zębatych 9. Szlifowanie gwintów VII. Dogładzanie ścierne Istota i cel dogładzania. A. Dogładzanie swobodnym ścierniwem 1. Docieranie . a. Zasady docierania b. Docieracze . 2. Docieraczki a. Ogólny podział . b. Docieraczki do otworów. c. Docieraczki jednotarczowe . d. Docieraczki dwutarczowe e. Docieraczki bębnowe i wirowe. f. Docieraczki strumieniowe B. Dogładzanie ścierniwem związanym 1. Osełkowanie . a. Zasady osełkowania. b. Osełki . c. Docieraki d. Proces osełkowania. e. Oscylacyjne osełkowanie 2. Osełkownice. 3. Dogładzanie ściernicą. VIII. Bezpieczeństwo pracy przy szlifowaniu metali IX. Wykaz błędów szlifowania i sposobów ich usunięcia Zestawienie błędów szlifowania i sposobów ich usuwania Skorowidz ZE WSTĘPU: Pierwszym sposobem obróbki skrawaniem, który zastosował człowiek było zapewne ścieranie odpowiadające współczesnemu szlifowaniu. Szlifowanie ręczne znane człowiekowi w epoce kamiennej stosowano do obrabiania narzędzi i broni wykonywanych z kości i twardego drewna. Pierwszą obrabiarką zbudowaną przez człowieka był toczak z ściernicą wykonaną z piaskowca na której były ręcznie szlifowane narzędzia o różnych kształtach jak i okrągłe wałki; aż do pierwszej połowy IX wieku toczak był jedyną szlifierką używaną przez człowieka. Znaczenie szlifowania wzrosło bardzo od czasu wynalezienia pierwszych maszyn szlifierek około roku 1870. Pierwsza uniwersalna szlifierka do1 wałków była wówczas zbudowana w USA przez fabrykę Brown & Sharpe a jej konstruktor Norton otworzył potem swoją własną znaną fabrykę szlifierek. Mniej więcej równocześnie zbudowano pierwsze ostrzarki do wierteł oraz do frezów. Po szlifierkach do wałków ukazały się szlifierki do płaszczyzn a potem szlifierki do otworów. Ręczne wykańczanie na dokładny wymiar wałków na tokarce za pomocą płótna ściernego albo ścierniwa umieszczonego na zaciskanych szczękach przeszło prawie zupełnie do historii