Na murach Warszawy znak Polski Walczącej pojawił się po raz pierwszy w 1942 r. Był symbolem walki konspiracyjnej, trwającej od pierwszych dni po klęsce wrześniowej 1939 r. Dawał polskiemu społeczeństwu nadzieję na pokonanie niemieckiego agresora mimo jego wielkich zwycięstw w 1940 r. Książka, napisana przez uczestnika Powstania Warszawskiego, przedstawia dzieje znaku Polski Walczącej. Przybliża sylwetki młodych Polaków występujących przeciw niemieckiemu okupantowi, którzy z narażeniem życia kreślili na murach i pomnikach Warszawy kotwice. Znak ten, łączący literę „P” symbolizującą Polskę i literę „W” oznaczającą walkę, podtrzymywał ducha polskiego społeczeństwa „w ciemną noc okupacji”, w warunkach terroru najeźdźcy, głoszącego, że Polski już nigdy nie będzie. Kotwica stworzona w Warszawie przeniknęła na pozostałe tereny kraju, pozostając niezapomnianym symbolem niepodległości. Jej fenomen jest żywy również dziś.