W Piśmie Świętym pojęcie „święty” odnoszone jest do osoby żyjącej, która postępuje zgodnie z naukami Boga. „Święty” to ten, który poszedł za Chrystusem. W Nowym Testamencie określenie chrześcijan jako „świętych” pojawia się wielokrotnie, m.in.:

„I stało się, że Piotr, obchodząc wszystkich, przyszedł też do świętych, którzy mieszkali w Lyddzie. A Piotr, usunąwszy wszystkich, padł na kolana i modlił się; potem zwrócił się do ciała i rzekł: Tabito, wstań! Ona zaś otworzyła oczy swoje i, ujrzawszy Piotra, usiadła. A on podał jej rękę i podniósł ją; przywoławszy zaś świętych i wdowy, pokazał ją żywą” (Dz 9, 32. 40).

„Wspierajcie świętych w potrzebach, okazujcie gościnność” (Rz 12, 13).

„A teraz idę do Jerozolimy z posługą dla świętych” (Rz 15, 25).

„Pozdrówcie Filologa i Julię, Nereusza i siostrę jego, i Olimpasa, i wszystkich świętych, którzy są z nimi” (Rz 16, 15).

„A co do składki na świętych, to i wy czyńcie tak, jak poleciłem Kościołom Galacji” (1 Kor 16, 1).