"Coraz więcej ukazujących się prac z zakresu postępowania egzekucyjnego wyjaśniło wiele problemów dotyczących tego trudnego działu kodeksu postępowania cywilnego; wiele zagadnień czeka jeszcze na dalsze opracowania. Stosunkowo mało spraw trafia do Sądu Najwyższego i dlatego orzecznictwo tego Sądu jest dosyć skąpe" - ze wstępu. Z dniem 1 października 1976 r. Zdzisław Świeboda został delegowany do pełnienia obowiązków sędziego Sądu Najwyższego, a dnia 12 maja 1977 r. mianowano go sędzią Sądu Najwyższego w Izbie Cywilnej, w której - z krótką przerwą na pracę w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych - orzekał aż do przejścia w stan spoczynku, tj. do dnia 1 stycznia 2001 r., pełniąc w 2000 r. funkcję przewodniczącego Wydziału II. Swoją pracę w Sądzie Najwyższym opisał w krótkim wspomnieniu pt. "Dwadzieścia cztery lata mojej pracy w Sądzie Najwyższym", opublikowanym w "Izbie Cywilnej" 2003, nr 7-8, s. 57. W 1974 r. sędzia Zdzisław Świeboda obronił na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego rozprawę doktorską pt. "Sąd jako organ egzekucyjny", otrzymując w 1975 r. tytuł doktora nauk prawnych. Łącząc służbę sędziowską z pracą naukową na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, Filia w Rzeszowie, w 1992 r. otrzymał tytuł doktora habilitowanego nauk prawnych. Sędzia Zdzisław Świeboda był wybitnym prawnikiem cywilistą, znawcą prawa egzekucyjnego i upadłościowego, któremu poświęcił dziesiątki lat pracy i badań naukowych. Był autorem wielu komentarzy, kilku książek oraz niezliczonych artykułów, glos i innych opracowań. W pamięci kolegów i współpracowników pozostał jako niezawodny przyjaciel, nauczyciel i wychowawca, człowiek pogodny, życzliwy i dobry.