"Punktem wyjścia rozważań autora jest założenie, że kryzys ekologiczny to między innymi wyraz patologii w zakresie myśli i czynów człowieka. Aspołeczne czyny jednostek lub nawet, całych grup mogą być z kolei przejawem patologicznych procesów zachodzących w mózgu - siedlisku myśli i uczuć, jedną zaś z przyczyn owych zaburzeń jest, zdaniem autora, niedobór niezbędnych pierwiastków lub nadmiar substancji toksycznych w zdegradowanym środowisku. Ten zamykający się krąg przyczyn i skutków będzie można przerwać pod warunkiem wzbogacania naszej wiedzy i doskonalenia postaw etycznych. Drugie wydanie jest rozszerzone o rozdział Ekologizm - nowa postać humanizmu."