Kult Dionizosa, Izydy, Mitry, Wielkiej Macierzy, misteria eleuzyjskie o tajemnych rytuałach starożytności słyszał niemal każdy. Informacje na ich temat były jednak zawsze skąpe i mniej lub bardziej zagadkowe, a czas zatarł wiele tropów... Burkert sytuuje zachowane antyczne świadectwa o kultach misteryjnych w perspektywie antropologicznej, ukazując ich zakorzenienie w najgłębszych ludzkich potrzebach zarówno związanych z grozą śmierci, jak i płynących z doświadczeń zwykłej codzienności. Omawia, na szerokim tle społecznym, najważniejsze organizacje kultowe w ich zdumiewającej różnorodności. Przede wszystkim jednak skupia uwagę na teologicznej treści misteriów, na zagadnieniu świętych przekazów i na istocie niezwykłego doświadczenia, jakie może przynieść udział w obrzędach misteryjnych. Zagadnienie tajnych kultów zawiera w sobie niezwykłą ambiwalencję: z jednej strony intryguje i przyciąga uwagę, a z drugiej natychmiast odpycha badacza nikłością, ulotnością i niewielką ilością świadectw, które umożliwiają prowadzenie naukowych poszukiwań. Rozdziały poświęcone tej tematyce nawet w najpoważniejszych opracowaniach dawnych religii rzadko wychodzą poza ramy utrwalonych stereotypów. Na tym tle praca Burkerta jest szczególnym wyjątkiem.