Ks. Wilhelm Michalski urodził się w 1879 roku w Siemianowicach w rodzinie Jana i Agnieszki z d. Król. Pierwsze nauki pobierał w Siemianowicach. W 1893 roku wstąpił do Mniejszego Seminarium Księży Misjonarzy w Nowej Wsi w Krakowie, a po jego ukończeniu w 1896 roku do Kongregacji Misji. Śluby zakonne złożył w 1898 roku. W 1910 roku zdał egzamin maturalny w krakowskim gimnazjum św. Anny po czym uczęszczał na zajęcia w Studium Teologicznym misjonarzy w Krakowie. Święcenia kapłańskie przyjął w 1903 roku. Następnie studiował na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego i w 1907 roku zdobył stopień doktora na podstawie dysertacji: Hozjusz i reformacja w Polsce w latach 1551-1558 na podstawie jego własnej korespondencji dotąd nie opublikowanej. W latach 1903-1907 prowadził zajęcia z języka hebrajskiego, historii biblijnej, geografii i introdukcji do Starego Testamentu. Dzięki stypendium rządu austriackiego w latach 1907-1908 odbył podróż na Bliski Wschód zwiedzając Azję Mniejszą, Syrię, Palestynę i studiował w dominikańskiej Szkole Biblijnej św. Szczepana w Jerozolimie. Wrażenia z tej podróży opublikował w Rocznikach obydwu Zgromadzeń św. Wincentego a Paulo 1908-1912. Po powrocie, otrzymał nominację na profesora nauk biblijnych w Studium Teologicznym w Krakowie. W 1909 roku założył dwumiesięcznik kleryków Księży Misjonarzy Meteor. W 1918 roku na Uniwersytecie Warszawskim otrzymał nominację na profesora nadzwyczajnego, a w 1919 roku na profesora zwyczajnego. W latach 1918-1921 wykładał również w Warszawskim Seminarium Metropolitarnym, był dziekanem Wydziału Teologicznego UW. Od 1923 roku - członek Warszawskiego Towarzystwa Naukowego jak i niebawem - Polskiego Towarzystwa Orientalistycznego, którego w latach 1937-1937 był prezesem; superior warszawskich misjonarzy. W 1939 roku ze względu na zły stan zdrowia przeniesiony został w stan spoczynku. Zmarł 17 października 1943 w Warszawie.