Starodruki Biblioteki Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie

INC OMNIA - stąd wszystko. Umieszczona w drugiej części utworu Andrzeja Maksymiliana Fredry - Scriptorum seu togae et belli... łacińska maksyma zawiera jedynie dwa słowa, jakże jednak wymownie określają one wyjątkową rolę, jaką przyszło odgrywać książce - niezwykłemu narzędziu komunikacji - w historii ludzkości. Od momentu wynalezienia pisma, gdy możliwe stało się trwałe zapisywanie ulotnych myśli, w każdej społeczności dzieła pisane obdarzano wyjątkowym szacunkiem. Jego przejawem było pieczołowite gromadzenie utworów, troska o ich stan i bezpieczeństwo. Już w III tysiącleciu p.n.e., za czasów faraona Cheopsa, funkcjonowały instytucje, gdzie składowano księgi oraz akta państwowe. Pierwszym "Domem ksiąg", o którym mamy potwierdzone informacje, w postaci kolekcji 370 glinianych tabliczek, był księgozbiór Amenhotepa III (1411-1375 p.n.e.), kolejnym - słynny zbiór asyryjskiego władcy Assurbanipala (669-627 p.n.e.) w Niniwie, najsłynniejszym - hellenistyczny Museion Aleksandryjski, którego zbiory w 47 roku p.n.e., pod postacią pergaminowych zwojów, liczyły 700 000 dzieł. W testamencie Starożytność pozostawiła kolejnym stuleciom nie tylko koncepcję książki, jako formy utrwalenia dorobku twórczego i podstawowego narzędzia pracy umysłowej człowieka, ale również idee tworzenia bibliotek - instytucji, które po dzień dzisiejszy gromadzą, chronią oraz udostępniają zapisaną wiedzę (ftagment)