tom 2- 25 str

 tom 1- 69str 

Operator dźwięku, mikrofoniarz, autor zdjęć filmowych, dostawca i konstruktor sprzętu dźwiękowego. Do listy specjalności Jerzego Murawskiego można dopisać fotosistę, asystenta operatora dźwięku i asystenta operatora obrazu. Murawski jest więc filmowcem wszechstronnym, a wszystko robi ze znawstwem i zaangażowaniem. Z pasją.

Urodzony w 1956 roku Jerzy Murawski pracuje w branży filmowej prawie czterdzieści lat. Początkowo związany z dźwiękiem, wrócił do niego po przejściowym aliansie z obrazem. Zatem historia zatoczyła koło. A zaczęła się w jego rodzinnym Nowym Dworze Mazowieckim, gdzie uczęszczał do technikum mechanicznego, w którym nauczali wykładowcy Wojskowej Akademii Technicznej, a więc poziom nauczania i wymagania były bardzo wysokie. „Z 47 uczniów, którzy rozpoczęli naukę w tej świetnej szkole, ukończyło ją 23, wśród nich i ja, chociaż trochę leserowałem i chodziłem na wagary” – mówi Jerzy Murawski. 

Już w pierwszej klasie odpadł jego kolega, który przejawiał wybitne uzdolnienia humanistyczne, 
ale do technikum się nie nadawał. Marzył o pracy w filmie. Poznał pomocnika rekwizytora, a ten skontaktował go ze swoim wujkiem – kierownikiem Wydziału Dźwięku w Wytwórni Filmów Dokumentalnych w Warszawie. Na rozmowę kwalifikacyjną ów humanista poszedł z Murawskim jako osobą towarzyszącą. Pracy nie dostał, bo okazało się, że nie miał pojęcia o dźwięku. Nieoczekiwanie zatrudnienie znalazł natomiast… Murawski. „Wprawdzie o kinie nic nie wiedziałem, ale na pytania związane z dźwiękiem, na których poległ mój kolega, udzielałem poprawnych odpowiedzi. A to dlatego, że w technikum wraz z kilkoma kolegami fascynowałem się jazzem. Odtwarzaliśmy nagrania tej muzyki z najlepszego sprzętu, jaki był wtedy – w latach 70. – dostępny w Polsce. Próbowaliśmy ją grać i w tym celu, z pomocą zaprzyjaźnionych z nami pracowników Zakładów Radiowych im. Marcina Kasprzaka, sami budowaliśmy sobie wzmacniacze, kolumny głośnikowe itp.” – opowiada pan Jerzy.