Edward Bałakier (ur. 21 stycznia 1919 w Racewie, zm. 1994 w Warszawie) – polski duchowny Kościoła Polskokatolickiego, członek Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów, wykładowca Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie, autor i redaktor wielu prac z zakresu teologii i sakramentologii chrześcijańskiej, działacz społeczny i oświatowy. W latach 1938–1943 studiował teologię w Seminarium Duchownym Ojców Franciszkanów w Krakowie. W 1942 otrzymał święcenia kapłańskie. W latach 1943–1949 był kapłanem zakonu franciszkanów w Skarżysku Kamiennej, Kwidzynie i Darłowie. W 1949 przeszedł do Kościoła Polskokatolickiego; przez 10 kolejnych lat posługiwał w parafii w Wałbrzychu i parafii Miłosierdzia Bożego w Warszawie. Przez 15 lat był sekretarzem Społecznego Towarzystwa Polskich Katolików. W 1955 ukończył studia magisterskie w ChAT, a 1962 uzyskał doktorat z teologii na tejże uczelni. Kawaler Orderu Odrodzenia Polski.