Spojrzenia na Wilno

W salach Muzeum Narodowego w Warszawie po raz pierwszy gości fotografia wileńska. W dziejach fotografii polskiej to miasto zajmuje miejsce szczególne. To właśnie w podwileńskich Werkach już latem 1839 r. w czasie remontu pałacu powstał pierwszy na ziemiach dawnej Rzeczypospolitej dagerotyp, w parę miesięcy po ogłoszeniu wynalazku Daguerre,a.

Ekspozycja "Spojrzenia na Wilno. Fotografia wileńska w latach 1839-1939" ukazuje dorobek polskiej fotografii jak i bogatą kolekcję zdjęć przechowywanych w Zbiorach Ikonograficznych i Fotograficznych MNW. Prace obrazują rozwój fotografii wileńskiej, w której można wyróżnić trzy okresy. Pierwszy od około 1854 do 1863. Drugi od 1863 do 1912. I trzeci od 1912 do 1939. Zwiedzający mogą zapoznać się z 350 pracami 24 fotografików. Ilustrują one pejzaż miasta i okolic, kościoły i ich wnętrza, portrety mieszkańców Wilna oraz wydarzenia. Jest wśród nich pierwsza fotografia miasta. Jest około 70 fotografii Józefa Czechowicza. Był on jedynym z ówczesnych fotografików wileńskich, który miał prawo wykonywania zdjęć poza atelier. Sfotografował wówczas prawie wszystkie zabytki wileńskie. Najchętniej wykonywał jednak panoramiczne ujęcia miasta z różnych punktów tzw. tarasów widokowych. Wilno ma ich wiele. Osobną grupę stanowią fotografie Wilii.