Śmierć podatnika rozgrywa się na bliżej nieokreślonej wyspie, będącej prawdziwym rajem podatkowym dla wszystkich, którym dokucza fiskus. Ta bananowa republika stanie się scenerią dla zwariowanych wydarzeń z zamachami stanu i przewrotami politycznymi na czele, które w aluzyjny sposób odnoszą się do naszej rzeczywistości politycznej. Śmierć podatnika to niezwykle śmieszna farsa przywracająca współczesności konwencję commedii dell’arte. FRAGMENT POSŁOWIA Nieprzypadkowo teatr polityczny coraz częściej sięga dzisiaj po komedię, farsę czy burleskę. Poprzez te zdawałoby się niepoważne gatunki angażuje emocjonalnie widza, otwiera nowe możliwości estetyczne i egzystencjalne, wyzwala emancypacyjną energię, dzięki której możliwe staje się przeciwstawienie normatywnym i kanonicznym sposobom postrzegania i konceptualizowania świata. Walka o emancypację ma różnorodny i wielobarwny charakter. Bartosz Frąckowiak Wiem, że teatr ma szansę wypowiadać się politycznie i stawać po którejś ze stron. Sam czasami mam problem z tym, co nazywane jest tubą propagandową, ale wydaje mi się jednak, że to jest w porządku o tyle, o ile nie jestem po stronie władzy, o ile teatr nie wspiera dominującego języka. Teatr zawsze musi być przeciwko władzy i uczciwy reżyser powinien przejść na drugą stronę barykady. Paweł Demirski