W ciągu ostatnich trzydziestu lat program badań teologicznych został — ogólnie mówiąc — bardzo wzbogacony. Źródeł historycznych i biblijnych używa się zazwyczaj bardziej naukowo i bardziej rzetelnie. Dyskusje w wąskim gronie ustąpiły miejsca dialogowi i zrodziły gotowość uczenia się od najlepszych dostępnych powag. Studenci i profesorowie łacińskiego Zachodu coraz bardziej odkrywają bogate skarby chrześcijaństwa wschodniego. Sztywne bazowanie na jednej tylko filozofii zastąpiono zdrowszym filozoficznym pluralizmem. W większości środowisk teologowie docenili dwa wielkie wyzwania i stawili im czoła: Co wchodzi w grę, kiedy interpretujemy nasze podstawowe teksty? Jakiej metody teologicznej powinniśmy użyć w rozwoju naszych systemów teologicznych? Dialog z judaizmem, islamem i innymi religiami świata rozkwitł w nowy, zdumiewający sposób. W różnych częściach świata pojawiły się lokalne i regionalne ujęcia wiary chrześcijańskiej.