Tezę, że Polska jest państwem słabym, stawia bardzo wielu ekspertów, polityków i dziennikarzy, podziela ją także większość Polaków. W debacie publicznej i naukowej brakuje jednak politologicznych prób jej weryfikacji, które poza ogólną diagnozą, przynosiłyby również kompleksowy opis różnych wymiarów i mechanizmów owej słabości, łączący teoretyczne ustalenia z analizą konkretnych jej przejawów. Książka Artura Wołka stawia kluczowe pytania: czym w istocie jest słabość państwa, jak przejawia się ona w XXI w. i co zmieniło się w tym względzie w porównaniu do czasów, gdy na kondycję tej instytucji nie wpływały globalizacja czy kryzys państwa dobrobytu. Autor konfrontuje doświadczenia krajów zachodnich i postkomunistycznych państw Europy Środkowej, rozważając problem, czy dziedzictwo komunizmu jest główną przyczyną problemów tych drugich ze stworzeniem sprawnych instytucji państwowych. Diagnozując także, co jest polską specyfiką, analizuje zagadnienia kluczowe dla oceny kondycji państwa polskiego: zdolność do ustalania priorytetów polityki rządu oraz podejmowania wiążących decyzji politycznych i ich egzekwowania, umiejętność kanalizowania konfliktów w społeczeństwie obywatelskim, stopień wykorzystania potencjału administracyjnego, sprawność instytucji państwowych w realiach członkostwa Polski w UE. Skonfrontowanie teoretycznych ustaleń z praktyką funkcjonowania państwa, zilustrowaną wieloma praktycznymi jej przykładami, daje kompleksową odpowiedź na pytanie o źródła słabości, może zatem także inspirować dyskusję, jak je przezwyciężyć.