„Sekrety Sztabu Generalnego pojałtańskiej Polski” to opis i analiza zagadnień dotyczących przygotowań naszego kraju do możliwej i momentami spodziewanej wojny z blokiem państw zachodnich, ze szczególnym uwzględnieniem możliwości napaści RFN na Polskę. Szczególne miejsce poświęcono zagadnieniom przygotowania się do wojny z użyciem broni nuklearnej, która determinowała plany SG. Ponadto poruszono zagadnienia prowadzenia przez Wojsko Polskie różnych operacji zaczepnych i obronnych, ciągłej modernizacji technicznej i planów wyposażenia polskich jednostek w pochodzące z radzieckich składów głowice jądrowe, podległości i roli WP w strukturach Układu Warszawskiego oraz roli tej instytucji w czasie wybuchów niepokojów społecznych w latach 1956, 1970 i 1981. Dla mnie szczególnie ciekawe były informacje dotyczące broni jądrowej. Jest to temat aktualny również w kontekście elektrowni atomowych. Na przykład autor podaje, że w czasie jednych ćwiczeń w latach 70. zakładano, że dowódca frontu (radziecki odpowiednik grupy armii) w czasie jednej operacji miał prawo użyć do 370 głowic nuklearnych o mocy ponad 10000 kiloton.