Stanisław Tadeusz Podoleński (ur. 2 grudnia 1887 w Bihaćiu, zm. 13 stycznia 1945 w Dachau) – Sługa Boży, męczennik, prezbiter, jezuita, pedagog i socjolog. Urodził się w Bośni w rodzinie Jana i Bronisławy z Wagnerów. Po odbyciu studiów na wydziałach teologicznym i filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego 11 kwietnia 1915 otrzymał święcenia kapłańskie. Przynależny do Prowincji Polski Południowej Towarzystwa Jezusowego. Był autorem 13 książek i publikacji z zakresu spraw etyczno–społecznych, a dotyczących: małżeństwa, rodziny, szkoły i państwa[2]. Po wybuchu II wojny światowej 10 listopada 1939 został aresztowany przez gestapo w grupie jezuitów przebywających w krakowskim kolegium. Więziony początkowo u Montelupich i obozie pracy w Wiśniczu, przewieziony został do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz i zarejestrowany pod numerem 930, a później do obozu Dachau, z numerem obozowym 22188.

Jest jednym z 122 sług Bożych, drugiej grupy męczenników z okresu II wojny światowej, których proces beatyfikacyjny rozpoczął się 17 września 2003.