Antysemityzm osiągnął podczas okupacji sowieckiej rozmiary wcześniej niespotykane na obszarze dawnych Kresów Wschodnich Polski. Wielu nie-Żydów tylko czekało na okazję rozliczenia się z Sowietami oraz z ich faktycznymi i rzekomymi sprzymierzeńcami. Zbrodnie sowieckie na ludności cywilny i więźniach - popełnione na krótko przed wybuchem wojny z Niemcami, albo już w czasie ucieczki przed oddziałami niemieckimi - podsyciły tylko żądzę zemsty. Podziałały jak przysłowiowa oliwa dolana do ognia. Kresy w tamtych dniach przypominały kocioł piekielny, w którym wrzały emocje i namiętności, gotowe by wyładować się przy pierwszej lepszej okazji. Ta okazja nadeszła po ucieczce Sowietów i wkroczeniu Niemców na te tereny...
Książka, która w poszerzonej i poprawionej wersji oraz autoryzowanym przekładzie trafia dziś do rąk polskiego czytelnika, po raz pierwszy ukazała się w języku niemieckim w sierpniu 2000 roku, w wydawnictwie Propyläen (B. Musiał, „Konterrevolutionäre Elemente sind zu erschiessen. Die Brutalisierung des deutsch-sowjetischen Krieges im Sommer I941“, Berlin-München 2000, wyd. II 2001).
W ciągu kilku tygodni jej recenzje opublikowały „Der Spiegel”, „Die Zeit”, „Frankfurter Allgemeine Zeitung” oraz gazety regionalne, zaś na łamach „Die Welt”, „Süddeutsche î Zeitung", „Frankfurter Rundschau” i w wielu audycjach radiowych rozgorzały dyskusje i4 ' temat zawartych w niej tez. Książka spotkała się z żywym odbiorem także w innych kra¬jach, m.in. w Austrii, Szwajcarii, Francji i Stanach Zjednoczonych oraz - co szczególnie ciakawe - w Japonii (zob. „The Yomiuri Shimbun" z 26 sierpnia 2000).
W listopadzie 2000 roku została umieszczona na liście dziesięciu najlepszych publikacji specjalistycznych, opracowywanej co miesiąc przez „Süddeutsche Zeitung”, rozgłośnię Norddeutscher Rundfunk oraz „Buchjournal”.
Wkrótce ukazały się również pierwsze stricte historyczne recenzje, książka Bogdana Musiała stała się bowiem nie tylko znaczącym wydarzeniem medialnym, lecz przede wszystkim - naukowym. W październiku 2001 roku autor został uhonorowany nagrodą historyczną Fundacji Ericha i Erny Kronauerów; podczas uroczystego wręczenia nagrody laudację na jego część wygłosił prof. Hans-Adolf Jacobsen.  

źródło opisu: z okładki
źródło okładki: zdjęcie autorskie