Książka opowiada o człowieku, który pod wpływem łaski walczy z czym, co uważa za największego wroga życia chrześcijańskiego z letniością. A czyni to, niosąc wszędzie ogień, który podbija serca i szybko się rozprzestrzenia, podpalając miasta i przekształcając je w ośrodki promieniowania świętości. Antoni Maria Zaccaria po uzyskaniu doktoratu z medycyny zostaje księdzem i zaczyna w Cremonie swoje prorockie dzieło odnowy kościelnej. Następnie w Mediolanie, z pomocą charyzmatycznego dominikanina, ojca Battisty da Crema, i hrabiny Guastalli, Ludwiki Torelli, zakłada jedyną w swoim rodzaju wspólnotę apostolską złożoną z trzech Kolegiów, które reprezentują cały lud Boży bez rozróżnień hierarchicznych: Księży Regularnych św. Pawła (barnabitów), Anielanek (pierwszego nieklauzurowego zakonu żeńskiego) i Małżonków św. Pawła. Niestety, ta rzeczywistość nie zostanie zrozumiana, napotka na przeszkody i zostanie usunięta jako granicząca z herezję. Dopiero dziś odkrywamy na nowo jej odradzającą moc. W każdym razie misja Zaccarii okazuje się opatrznościowa w epoce wielkiego zamętu, która znajduje zaskakujące podobieństwa w naszym społeczeństwie i stanowi silny bodziec również dla dzisiejszych chrześcijan, wzywanych przez świętego, by biegli jak szaleni do Boga i do bliźniego.