Różnica i powtórzenie

Gilles Deleuze (ur. 18 stycznia 1925 w Paryżu, zm. 4 listopada 1995 w Paryżu) – filozof francuski. Jest często utożsamiany z nie-Heglowską 'filozofią różnicy', która przypomina myśl Jacques’a Derridy. Jednak Deleuzjanska inspiracja płynęła bardziej od Nietzschego aniżeli Heideggera, i jego metoda nie jest dekonstrukcją. Deleuze napisał wiele oryginalnych prac w obrębie francuskiej powojennej filozofii odnośnie postaci historycznych, takich jak Hume, Kant, Bergson, Leibniz i Spinoza, zanim zaproponował własną wysoce skomplikowaną i interdyscyplinarną koncepcję obrazu myśli, którą nazwał 'empiryzmem transcendentalnym', przedstawionym w „Różnicy i powtórzeniu‟ oraz „Logice sensu‟. Zaraz potem nawiązał kontakt z radykalnym psychoanalitykiem Feliksem Guattarim, we współpracy z którym napisał cztery prace w ciągu następnych dwóch dekad, poczynając od francuskiego bestsellera z 1972 roku „L'Anti-Oedipe‟, który ugruntował ich pozycje, „ Mille Plateaux‟ oraz „Co to jest filozofia?‟, bestseller w 1991. Przed i pomiędzy współpracą z Guattarim, Deleuze pisał liczne studia estetyczne, takie jak wpływowe książki o Prouście, Baconie, o kinie, a także studium o Foucaulcie, jego serdecznym znajomym i sprzymierzeńcu. Od 1969 roku był wykładowcą na Ósmym Uniwersytecie Paryskim (Vincennes/St Denis), gdzie pracował do emerytury w 1987. W listopadzie 1995 roku, niezdolny do żadnej twórczej pracy na skutek postępującej choroby układu oddechowego, odebrał sobie życie wyskakując z okna apartamentu w Paryżu. W wielu wspomnieniach był określany jako ostatni wielki filozof francuski. Deleuze porządkował stanowiska filozoficzne dotyczące różnicy i powtórzenia, odwołując się do Nietzscheańskiej koncepcji afirmacji i negacji, a polemizując z koncepcją sprzeczności i Aufhebung Hegla. W kontekście powtórzenia rozważał również kwestię pamięci i zagadnienie nieświadomości. Deleuze przeciwstawiał ogólność i to, co “poszczególne”, sprowadzane do ogólności w unifikującym porządku podobieństwa – powtórzeniu jako powszechności tego, co jednostkowe, powszechności istnienia indywidualnego, które podlegając konieczności powtarzania, samo nie podlega zastępowaniu, pozostaje różne. ! Uwagi: Oprawa wytarta i lekko zabrudzona. Brzegi stron nieco zakurzone. Książka zawiera notatki i podkreślenia zrobione długopisem.