Roman Reinfuss (ur. 27 maja 1910 w Przeworsku, zm. 26 września 1998 w Krzywaczce) – etnograf, znawca polskiej sztuki ludowej i etnografii Karpat. W latach 1944–1946 profesor UMCS w Lublinie, od 1946–1949 profesor na Uniwersytecie we Wrocławiu, a od roku 1946–1980 kierownik Pracowni Sztuki Ludowej w Instytucie Sztuki PAN.Był synem Franciszka i Zofii z Mnerków. Dzieciństwo i młodość spędził m.in w Gorlicach i Tarnowie, gdzie uczęszczał do gimnazjum i zaczął działać w nielegalnym Związku Młodzieży Socjalistycznej. Będąc w klasie maturalnej został aresztowany, skazany na 3 miesiące więzienia i relegowany ze szkoły (bez prawa przeniesienia do innej). W 1931 roku zezwolono mu przystąpić do matury – zdał ją w Krakowie i rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Magisterium uzyskał w 1935 roku, jednak nie miał zamiaru uprawiać zawodu prawnika. Podejmował wędrówki po Beskidzie Niskim fascynując się kulturą Łemków; tekst o łemkowskim pasterstwie był jego pierwszym opublikowanym artykułem (ukazał się w niedzielnym dodatku do Ilustrowanego Kuriera Codziennego).W październiku 1936 roku objął asystenturę w Muzeum Etnograficznym w Krakowie, którą zaproponował mu dyrektor Seweryn Udziela, z którym Reinfuss nawiązał kontakt jeszcze podczas studiów prawniczych. Wkrótce potem rozpoczął regularne studia etnograficzne pod kierunkiem Kazimierza Dobrowolskiego. Podczas okupacji hitlerowskiej opiekował się zbiorami muzealnymi, będąc zatrudnionym w charakterze dozorcy. Studiował archiwalia i literaturę, organizował nielegalne seminaria etnograficzne dla kolegów. Po wojnie wrócił na stanowisko kustosza, a następnie zastępcy dyrektora. W 1945 roku skończył studia, rok później obronił doktorat na podstawie pracy pt. Łemkowie jako grupa etnograficzna. Kolejnym etapem jego kariery było zorganizowanie studiów etnograficznych na reaktywowanym Uniwersytecie Wrocławskim (pracował tam do 1949). W maju 1946 został kierownikiem sekcji zdobnictwa w Państwowym Instytucie Badania Sztuki Ludowej, kierował zespołem aż do 1980 roku, kiedy przeszedł na emeryturę. Od 1966 roku należał do PZPR. W swojej działalności naukowo-badawczej koncentrował się na dwóch zagadnieniach: kulturze ludowej mieszkańców Karpat i sztuce ludowej w Polsce. Jego wykonanych tuż przed wojną ponad 200 fotografii - wydanych w 2015 w albumie pt. Karpacki świat Bojków i Łemków– jest niezwykle cennym i wyjątkowym zapisem życia górali karpackich. Był przewodniczącym Rady Muzealnej Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku. Zasiadał w komitecie redakcyjnym i publikował w czasopiśmie „Materiały Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku”. Odznaczony Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim (1954) Orderu Odrodzenia Polski, otrzymał również Odznakę Zasłużony Działacz Kultury, Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1983), Złotą Odznakę „Za opiekę nad zabytkami”. W 70 rocznicę urodzin został mianowany Honorowym Obywatelem Zakopanego. ! Uwagi: Obwoluta z dodatkową folią ochronną - pomarszczoną, uszkodzoną, zabrudzoną, pożółkłą. Sama obwoluta wytarta, zabrudzona i naddarta. Oprawa zabrudzona. Brzegi stron zakurzone, zabrudzone i pożółkłe. Strony pożółkłe i zabrudzone, na niektórych ślady zalania.