Problematyka związana z uzyskiwaniem i oceną zeznań świadków stanowi jeden z ważniejszych obszarów badań w psychologii sądowej. Ustalenie w toku postępowania sądowego przyczyn, przebiegu i okoliczności zdarzenia przestępczego odbywa się przy zastosowaniu różnych metod, ale wyjaśnienie sprawy najczęściej nie jest możliwe bez zebrania i przeanalizowania zeznań świadków. Dowód z zeznań świadków jest jednym z podstawowych środków dowodowych i najczęściej występujących w postępowaniu karnym, a relacja świadka, mimo dużego obciążenia jej subiektywizmem, jest niejednokrotnie jedyną metodą uzyskiwania informacji i ustalania prawdy sądowej. W ostatnich latach dostrzegalny jest stały, dynamiczny i globalny rozwój badań empirycznych, koncentrujące się na zagadnieniach pozostających w bezpośrednim związku ze stosowaniem prawa i zastosowaniem psychologii w naukach prawnych. Psychologia sądowa może przyczynić się do usprawnienia praktyki ścigania i orzecznictwa. Obok dążenia do rozwoju i doskonalenia metod przesłuchania, wsparcie psychologiczne może być ukierunkowane na poszukiwanie nowatorskich metod oceny uwarunkowań wiarygodności zeznań i tworzenie warunków do ich aplikacji w toku postępowań sądowych. Badacze i praktycy stale poszukują nowych, skutecznych sposobów pozyskiwania i różnicowania pełnych, nieobciążonych błędami lub zniekształceniami, od zeznań skażonych na skutek czy to indolencji przesłuchujących, czy też celowo lub nieświadomie zafałszowanych.