Barbara Harwas-Napierała (ur. 17 października 1947 w Poznaniu) – psycholog, doktor habilitowany nauk humanistycznych, profesor Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, córka filozofa Edmunda Harwasa i Tomiry Suwały.
W 1970 ukończyła ówczesny Wydział Filozoficzno-Historyczny UAM. Została zatrudniona na stanowisku asystenta w Instytucie Psychologii UAM. W 1975 uzyskała stopień doktor nauk humanistycznych w zakresie psychologii na podstawie rozprawy pt. Nastawienie na zagrożenia społeczne a niektóre formy treningu wychowawczego w rodzinie (promotor Maria Tyszkowa).

W 1987 uzyskała stopień doktora habilitowanego na podstawie rozprawy Czynniki społeczno-rodzinne w kształtowaniu lęku u młodzieży.

W 1991 wyjazd na staż zagraniczny związany z realizacja badań na temat rodzinnych uwarunkowań kształtowania się ról związanych z płcią Hungarian Academy of Sciences, Budapeszt, Węgry.

Od 1993 pełni funkcję kierownika Zakładu Psychologii Rozwoju Człowieka i Badań nad Rodziną w Instytucie Psychologii UAM.

Jest członkiem Rady Redakcyjnej "Kwartalnika Polskiej Psychologii Rozwojowej".

W 1994 współpracowała z Abo Academy w Finlandii - Rodzinne uwarunkowania kształtowania się ról związanych z płcią Współpracuje m.in z Polskim Towarzystwem Pediatrycznym i Wielkopolskim Stowarzyszeniem Pomocy Dziecku, Ojcu i Rodzinie.

W 2004 była ekspertem V i VI, a w 2007 VII Programu Ramowego Unii Europejskiej. Wypromowała doktorów: Lucynę Bakierę (2002), Katarzynę Palus (2010 r.), Izabelę Stankowską (2012 r.) i Marię Błażejczyk (2013).

Otrzymała nagrody za pracę naukową m.in w 1996 Indywidualna Nagroda Rektora II Stopnia, w 1988 Indywidualna Nagroda Rektora II Stopnia.

Żona ekonomisty Jerzego Napierały. Ma dwoje dzieci: Katarzynę i Piotra.