Wychowywał się, a następnie mieszkał do 1944 w Landwarowie koło Wilna, w rodzinie kolejarskiej; ojciec Michał Lenartowicz był zawiadowcą miejscowego Odcinka Drogowego II kl. PKP[2].

W czasie II wojny światowej był żołnierzem 7 Brygady Wilhelma Armii Krajowej na Wileńszczyźnie[3]. W okresie od 5 sierpnia 1944 do 9 stycznia 1946 przebywał w obozie pracy w Kałudze (jedn. woj. nr 36990, 361 zpp). Repatriowany do kraju w 1946[4].

W latach 1950–1953 studiował na Wydziale Reżyserii PWSF w Łodzi. Absolwent Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego. Realizator filmów oświatowych w WFO w Łodzi (1952–1954), następnie filmów fabularnych w WFF we Wrocławiu (1956–1983). W latach 1989–1991 członek Komitetu Kinematografii.

Odznaczony między innymi Nagrodą Miasta Wrocławia (1959), Złotym Krzyżem Zasługi (1959)[5], Złotym Medalem „Gloria Artis” (2008)[6].

Miał siostrę Irenę Will-Lenartowicz, plastyczkę.

Zmarł w wieku 89 lat, został pochowany na Cmentarzu Świętej Rodziny we Wrocławiu.