Przeniesienie własności – sytuacja, w której utracie własności rzeczy przez jedną osobę towarzyszy równoczesne jej nabycie przez inną osobę. Do przeniesienia własności dochodzi zazwyczaj na skutek umowy zawartej przez dotychczasowego właściciela rzeczy z późniejszym jej nabywcą. Tytułem przykładu wymienić można następujące umowy, które prowadzą do przeniesienia własności: * sprzedaży (w praktyce jest to najczęstsza umowa tego typu), * zamiany, * darowizny, * o dzieło, jeżeli przyjmujący zamówienie oprócz wykonania dzieła zobowiązuje się do przeniesienia jego własności na rzecz zamawiającego, * o zniesienie współwłasności rzeczy, * spółki cywilnej, w której jeden ze wspólników zobowiązuje się wnieść do spółki własność rzeczy, * przeniesienia własności rzeczy w zamian za rentę, * dożywocia, * o zbycie spadku, w skład którego wchodzi własność rzeczy. Przejście własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości następuje zazwyczaj z chwilą samego zawarcia umowy. Wyjątkowo do przeniesienia własności tej rzeczy dojdzie w czasie późniejszym, jeżeli odmiennie stanowi szczególny przepis prawa (np. przy przenoszeniu własności rzeczy przyszłej) albo jeżeli strony umówią się inaczej. Własność rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku oraz własność rzeczy przyszłych (a więc takich, które nie istnieją jeszcze w momencie zawierania umowy) przechodzi dopiero wraz z przeniesieniem posiadania na ich nabywcę. Własność rzeczy ruchomej można przenosić bez ograniczeń: zarówno pod warunkiem, jak i z zastrzeżeniem terminu. Inaczej z nieruchomościami, bowiem w przypadku zawarcia umowy pod warunkiem lub z zastrzeżeniem terminu, której przedmiotem jest nieruchomość, uznaje się ją za umowę jedynie zobowiązującą do przeniesienia własności i wymaga się zawarcia dodatkowej, drugiej umowy, definitywnie przenoszącej własność. Własność nieruchomości nie przechodzi w przypadku umowy zawartej pod warunkiem lub z zastrzeżeniem terminu. W przypadku spełnienia się warunku lub nadejścia terminu, strony umowy (tzw. umowy zobowiązującej) powinny zawrzeć dodatkową umowę (tzw. umowę rzeczową – przenoszącą własność), w której bezwarunkowo godzą się na niezwłoczne przejście własności. Jeżeli zawarcie umowy przenoszącej własność, tak rzeczy ruchomych jak i nieruchomości, następuje w wykonaniu zobowiązania, które wynika z zawartej wcześniej umowy zobowiązującej, jak również z zapisu, z bezpodstawnego wzbogacenia bądź z innego zdarzenia, ważność umowy przenoszącej własność zależy od ważności tego zobowiązania. Wadliwość przyczyny przeniesienia własności prowadzi wtedy do upadku umowy przenoszącej własność. Umowa przeniesienia własności nieruchomości, tak zobowiązująca do przeniesienia, jak i tę własność przenosząca, wymaga – pod rygorem nieważności – formy aktu notarialnego. W umowie przenoszącej własność powinno zostać wymienione zobowiązanie do przeniesienia własności. Obowiązek zachowania formy notarialnej nie dotyczy jednak wnoszenia gruntów jako wkładu do rolniczej spółdzielni produkcyjnej, który stanie się współwłasnością dotychczasowych współwłaścicieli.