Damian Jerzy Tomczyk (ur. 1942, Podłęże Szlacheckie, obecnie powiat Kłobuck, woj. śląskie, zm. 19 września 2013) – historyk, profesor zwyczajny (doktor habilitowany nauk humanistycznych), starszy kustosz muzealny, podpułkownik w st. spocz. Maturę (1960) uzyskał w Liceum Ogólnokształcącym (LO) w Niemodlinie (woj. opolskie). Studia na Uniwersytecie Wrocławskim, magisterium z historii (1965) – pod kierunkiem prof. Mariana Haisiga. Nauczyciel historii w LO w Głogowie (1965–1966). Oficer zawodowy w Wojsku Polskim (1966–1973) m.in. jako wykładowca historii wojen i wojska w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Lądowych we Wrocławiu (nazwa dzisiejsza). Doktorat (1971) również pod kier. prof. Haisiga („Pieczęcie górnośląskich cechów rzemieślniczych z XV–XVIII w. i ich znaczenie historyczne”). Od 1973 (zwolnienie ze służby w wojsku na własną prośbę) praca naukowa w Instytucie Śląskim w Opolu: do 1992 w Zakładzie Historii jako adiunkt i docent (1990–1992) z przerwą na lata 1979–1981 (funkcja dyrektora Centralnego Muzeum Jeńców Wojennych w Łambinowicach-Opolu). Habilitacja w zakresie historii najnowszej Polski – 1989. 1993–2002 profesor nadzwyczajny WSP (później Akademii im. Jana Długosza) w Częstochowie. Profesor tytularny nauk humanistycznych – 2002. Od 2004 – profesor zwyczajny. W latach 1992–2007 (emerytura) i do chwili obecnej – profesor w Akademii im. Jana Długosza (w różnych okresach zastępca dyrektora instytutu i kierownik zakładu).