Jeśli znaki wymowy nie wyświetlają się odpowiednio lub w ogóle, to należy pobrać odpowiedni font, np. stąd.

IPA oznacza zapis w międzynarodowym alfabecie fonetycznym. AS to zapis w slawistycznym alfabecie fonetycznym. Alfabet slawistyczny, będący sposobem zapisu wymowy języków słowiańskich, jest bardziej zbliżony do zapisu ortograficznego i bywa bardziej jednoznaczny – IPA stosuje ligatury, w wyniku czego łatwo można pomylić np. sekwencje d-rz oraz t-rz z głoskami dż oraz cz, co ma znaczenie choćby w polszczyźnie (czy /tʃɨ/ vs trzy /tʃɨ/). Także w IPA można zapisać to w sposób jednoznaczny dodając łącznik, co zmieni zapis wymowy czy na /t͡ʃɨ/. Taki łącznik jest jednak często pomijany np. w zapisie IPA języka angielskiego.

Uwaga: w poniższych przykładach założono, zgodnie z podręcznikiem Ostaszewskiej i Tambor, iż każda spółgłoska środkowojęzykowa zmiękcza spółgłoskę poprzedzającą, choć przykłady nie są skopiowane z podręcznika. W niektórych starszych opracowaniach jedynie samogłoska [i ] i spółgłoska [į̯] oraz ich odmiany nosowe i o podwyższonej artykulacji zmiękczały głoskę poprzednią. Inni autorzy mogą podawać inną liczbę głosek.

Wymowa poszczególnych osób może się różnić od podanej. Dla jednoznacznego odróżnienia danego słowa od innych wystarcza z definicji zachowanie fonemu. Podany podział na fonemy jest też tylko jednym z możliwych, różni autorzy mają na ten temat różne poglądy.