Henryk Markiewicz – polski teoretyk i historyk literatury, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego. Emerytowany profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, członek krajowy czynny Polskiej Akademii Umiejętności, członek krajowy rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk, były dyrektor Instytutu Filologii Polskiej (dziś – Wydziału Polonistyki) UJ. Zajmował się historią literatury polskiej lat 1864–1939, teorią literatury, metodologią badań literackich, historią nauki o literaturze i krytyki literackiej. Wieloletni zastępca redaktora naczelnego „Pamiętnika Literackiego” i redaktor Polskiego słownika biograficznego, redaktor serii ,,Biblioteka Studiów Literackich", członek redakcji naczelnej ,,Obrazu Literatury Polskiej XIX i XX wieku". W książce tej pomieszczono powojenne prace uczonych polskich, przeważnie rozproszone po czasopismach (autorami rozpraw są czołowi badacze teorii związani z Instytutem Badań Literackich PAN bądź głównymi ośrodkami naukowymi w Polsce), oświetlające najważniejsze zagadnienia teoretyczne nauki o literaturze. Wśród 26 rozpraw znalazły się m.in. próby nowego spojrzenia na niektóre tradycyjne zasady badawcze. Książka służyć więc może jako zbiór materiałów pomocniczych do nauczania teorii literatury i metodologii badań literackich na studiach filologicznych.

Tom 1. s. 505 , 1987 r.

Tom 2. s. 334 , 1987 r.

Tom 3. s. 543 , 1988 r.