Niniejsze opracowanie jest pierwszym w języku polskim całościowym i systematycznym wykładem na temat prawa ustrojowego Niemiec. Wyłożeniem tezy, że prawo konstytucyjne jest skodyfikowaną polityką. Analiza niemieckich doświadczeń ustrojowych jest tutaj zasadna z trzech powodów. Po pierwsze, przyjęło się mówić o Niemczech, że są lokomotywą zjednoczenia Europy. Koniecznością staje się zatem prześledzenie przyjętych w niemieckim konstytucjonalizmie rozwiązań ustrojowych, które udowodniły w codziennej praktyce politycznej swoją przydatność, i słusznie dlatego uchodzą w literaturze przedmiotu za godne naśladowania. Po drugie, żaden inny kraj europejski nie wytworzył w stosunkowo krótkim odcinku czasu tak bogatej politycznie kultury federalnej jak właśnie Niemcy po 1949. I po trzecie wreszcie, proces wykształcania tego modelu, który nie był i nadal nie jest łatwy, uświadamia, jak ważną rolę ma w nim do odegrania orzecznictwo konstytucyjne. Rola strażnika ustrojowych reguł gry, jaką spełnia w Niemczech Trybunał Konstytucyjny, uzmysławia bowiem, że funkcjonowanie demokratycznego państwa prawa jest co prawda wypadkową działania różnych sił politycznych, ale i następstwem ustanowionych w konstytucji wzorców ustrojowego postępowania.