Publikacja oparta na bogatej i gruntownej podstawie źródłowej, prezentuje działalność kontrwywiadu Wojska Polskiego w czasie II wojny światowej i w okresie powojennym. Przedstawia strukturę organizacyjną służb informacji, zachodzące w niej zmiany oraz podporządkowanie formalne i nieformalne (dotyczące władz politycznych i partyjnych państwa) Opisuje tez mechanizmy i sposoby działania pracowników informacji. Funkcjonariusze z pionu śledczego znani byli ze stosowania różnych form przemocy wobec osób zatrzymanych. Każdy pretekst był dobry do znęcania się nad poszkodowanym, aby w konsekwencji zmusić go do przyznania się do czynów przestępczych, których de facto nie popełnił. Autor wymienia nazwiska oficerów informacji - oprawców, dane i personalne osób poszkodowanych. Monografia poświęcona dziejom służby informacji Wojska Polskiego od momentu jej utworzenia 14 maja 1943 roku do końca 1948 roku. Wartość dzieła podnosi fakt wykorzystania przez autora unikatowych materiałów, znajdujących się w Archiwum byłej Wojskowej Służby Wewnętrznej.