Postępy chrystianizacji i proces likwidacji pogaństwa w Polsce wczesnofeudalnej

"... Ramy chronologiczne pracy obejmują w zasadzie okres od końca X do połowy XII wieku, tzn. od chwili ujawnienia się kryzysu pogaństwa polskiego wskutek przyjęcia chrztu przez Mieszka I aż do przypuszczalnego wygaśnięcia poważniejszych ognisk kultu starych bogów. Trzeba było jednak wykorzystać także pewną ilość informacji źródłowych odnoszących się do czasów późniejszych (wiek XIII), o ile pozwalają one wnioskować o stosunkach wcześniejszych. W pierwszym rozdziale przedstawiamy ogólny obraz postępów chrystianizacji za Mieszka I i Bolesława Chrobrego, kładąc nacisk na penetrację poszczególnych warstw społecznych przez nową wiarę oraz kształtowanie się układu sił między chrześcijaństwem a kultem starych bogów. Drugi rozdział będzie poświęcony kryzysowi państwa i kościoła w Polsce w czwartym dziesięcioleciu XI wieku. Punkt kulminacyjny kryzysu stanowiło powstanie ludowe, którego program przewidywał m.in. także restaurację pogaństwa. Wydarzenia te można uznać za kryterium periodyzacyjne w dziejach chrystianizacji Polski. W rozdziale III postaramy się odtworzyć przebieg stopniowej odbudowy i rozszerzenia organizacji kościelnej i decydującej ofensywy kościoła przeciwko kultom starych bogów. Rozdział czwarty będzie zawierał przegląd chrystianizacji i walki z pogaństwem w Czechach i na Rusi." (ze Wstępu)